Vastzitten is niet leuk.

Met technologie, in het bedrijfsleven of met een marketingcampagne, voelt het ook niet productief aan. In feite voelt het alsof je aan het draaien bent en nergens heen gaat.

Een reden daarvoor is hoe lang het duurt om iets op gang te brengen. Denk aan een innovatief nieuw tech product zoals de iPhone of het gehele Android platform.

In het begin duurde het een eeuwigheid om aan de slag te gaan. Zelfs wijlen Steve Jobs realiseerde zich niet helemaal dat de originele iPhone zo populair zou worden en veel verder zou gaan dan een muziekspeler die telefoneert. Android zat vast in het technische vagevuur voordat het daadwerkelijk werd gelanceerd en greep kreeg bij de massa. Ik herinner me dat ik al vroeg een Android-ontwikkelaar ontmoette op het hoofdkantoor van Google toen hij klaagde over de trage start.

Voor iedereen in het bedrijfsleven, als je een innovatief idee hebt, is het belangrijk om je markt te analyseren. Denk goed na over de logistiek, maar ga dan snel door de lanceringsfasen.

Volgens auteur en predikant Keion Henderson is de belangrijkste reden waarom mensen hun beslissingen in twijfel trekken en vastlopen, omdat ze zich afvragen of ze echt vooruit kunnen. Het is ongebreidelde en aanhoudende twijfel aan jezelf. De voormalige NCAA-basketbalspeler schreef een boek genaamd The Shift: Moedig van seizoen naar seizoen gaan dat gaat allemaal over de seizoensverandering in ons leven.

In feite werd het boek zelf net voor de pandemie gelanceerd en moest Henderson zijn hele benadering veranderen in termen van hoe hij contact maakte met lezers. Ik sprak onlangs met hem op Clubhouse (de drop-in audio-app) en vroeg hem waarom schakelen zo belangrijk is in het bedrijfsleven.

"Je moet tellen wat je al hebt om te zien of er genoeg eigen vermogen is in je huidige sfeer om de beslissing te nemen", zegt Henderson. Zijn idee, ook wel alternatieve kosten genoemd, is om te kijken of er binnen jouw invloed voldoende mogelijkheden zijn om een ​​beslissing te nemen en een taak af te ronden, maar dan snel te handelen.

Succesvolle mensen besteden de tijd om na te denken over een beslissing, maar nemen vervolgens beslissingen zonder aarzelen. Ze overwegen, zegt Henderson, en handelen dan.

"Op het moment dat je weet dat je moet verhuizen of verder moet, moet je dat vrij snel doen", zegt Henderson. De reden is dat het uitgebreide herkauwen en dubbel denken nadat je hebt besloten is wat mensen afremt, vooral als het gaat om carrièreveranderingen of het starten van een bedrijf.

Ik heb dit vaker meegemaakt. ik was aan een boek werken de laatste tijd en er waren momenten dat ik er moeilijke beslissingen over moest nemen. Welke hoofdstukken op te nemen en uit te sluiten, welke secties te herzien. Het was niet gemakkelijk, maar toen ik het kon analyseren en vervolgens de beslissing kon nemen, kon ik verder gaan en de veranderingen doorvoeren. Ik heb hele hoofdstukken eruit gerukt met één klik op de delete-toets en heb nooit meer achterom gekeken.

Met technologie en het bedrijfsleven is er een soortgelijk scenario waarbij het 'vastlopen' na een beslissing de oorzaak is van de meeste problemen. Namelijk, andere vernieuwers waaien langs je heen en vinden succes. Een goed idee kwijnt weg.

Met mijn boek ben ik me er ook van bewust hoe snel dingen moeten gebeuren. Ik bouwde een website in slechts een paar dagen (in mijn eentje) omdat ik wist dat deze snel moest lanceren. Het is toch bedoeld als een landingspagina voor mensen om meer over het boek te weten te komen. Het hoefde niet chique te zijn. Ik ben van plan om het idee van Henderson, dat hij uitlegde in de Clubhouse-chat, over virtuele vergaderingen te volgen, en ik zou zelfs kunnen overstappen op het maken van een podcast over het boek. Ik heb voor altijd onderzoek gedaan, nu wil ik snel starten.

Langzame analyse en snelle beslissingen zijn logisch. 

Ik ben van plan om dat in de praktijk te brengen met de meeste van mijn inspanningen.

Maandagochtend deed de kwestie van maskers om de verspreiding van het nieuwe coronavirus tegen te gaan de ronde op sociale media - maar het was verre van een debat. Zoals met zoveel problemen die het land hebben verdeeld, mist de kwestie van maskers zeker iets dat lijkt op een middenweg.

Het begon nadat Tucker Carlson van Fox News maandag suggereerde dat het 'onaanvaardbaar', 'gevaarlijk' en zelfs mogelijk 'illegaal' was voor kinderen om buiten gezichtsbedekking te dragen. Carlson zei verder dat kijkers dergelijke waarnemingen moeten melden aan de politie of kinderbeschermingsdiensten, hoewel het nog steeds wordt aanbevolen om te allen tijde maskers te dragen door de Centers for Disease Control and Prevention.

Voor de goede orde, de CDC moedigt kinderen van twee jaar en ouder aan om een ​​masker te dragen wanneer ze in het openbaar zijn of wanneer ze in de buurt zijn van andere mensen met wie ze niet samenleven. Gezondheidsexperts hebben ook gezegd dat de overgrote meerderheid van de kinderen veilig zijn als de maskers op de juiste manier worden gedragen. Carlson deed echter talloze dubieuze beweringen, waaronder dat het dragen van maskers kan leiden tot lage zuurstofniveaus.

Carlson suggereerde ook dat degenen die buiten maskers dragen "agressors" waren en dat het "onze taak was om ze terug te dringen en de samenleving waarin we zijn geboren te herstellen".

De reactie op sociale media was snel - met velen die de Fox News-host riepen.

Scott Dworkin (@funder), oprichter van de Democratische Coalitie, is al lange tijd een uitgesproken criticus van Carlson. Maandag reageerde hij op het recente debat over maskers: "Tucker Carlson is een gruwel. Draag maskers, ga vaxxen en een fijne dag verder.”

Het sentiment werd gedeeld door de conservatieve expert Bill Kristol (@BillKristol) die het oneens was met Carlson en schreef: "Het maskers-gedoe is performatieve idiotie en demagogie. Maar de sleutelzin in Carlsons tirade was deze: 'Het is onze taak om de samenleving waarin we zijn geboren te herstellen.' De vernietigende kracht van reactionaire nostalgie, gevoed door echte of ingebeelde grieven, mag niet worden onderschat.”

NBC-juridisch analist Katie S. Phang (@KatiePhang) deed het niet en schreef: "Tucker Carlson is gek geworden."

Er waren er meerdere die de Fox News-presentator riepen met een soortgelijk refrein.

"Als Tucker Carlson denkt dat maskers zo slecht zijn, waarom draagt ​​hij dan zo comfortabel zijn capuchon?", dacht MeidasTouch (@MeidasTouch)

Advocaat en auteur Seth Abramson (@SethAbramson) schreef: "Tucker Carlson zegt dat je geen masker mag dragen in een drukke stadsstraat, zelfs niet als hij brutaal zijn capuchon op de set draagt"

Het Lincoln Project (@ProjectLincoln) merkte ook op: "Tucker Carlson vertelt zijn kijkers om kinderen die een masker dragen openlijk lastig te vallen."

Trending op sociale media

Dinsdagochtend was Tucker Carlson trending op sociale media naast 'maskers' en 'kinderbeschermingsdiensten'. Er waren meer dan 12,000 tweets voor de laatste, waarbij de meesten Carlson riepen en weinigen waren het erover eens dat een dergelijke stap noodzakelijk was.

“Hoe schend ik Carlson en zijn kijkersrechten als ik een masker draag? Hij roept ze op om ppl te benaderen, leerlingen op school, ouders om de kinderbescherming te bellen? Komt er geen einde aan dit gedoe, voor een camera zitten, problemen creëren die niet bestaan?”, schreef @whatifisaidit.

New York Times columnist en auteur Michelle Goldberg (@michelleinbklyn) voegde er ook aan toe: "Ik vraag me af of mensen begrijpen wat er met je kan gebeuren na zelfs maar een frivole CPS-klacht."

Oproepen om te ontmaskeren

Er waren dinsdag op sociale media sommigen die niet op Carlson mikten, maar op de voortdurende vereisten om buiten een masker te dragen.

Onder degenen die naar sociale media gingen, was het account voor @Moms4Liberty, dat plaatste: "Moeders kijken hoe onze kinderen elke dag worstelen met maskers. Er wordt ons verteld dat maskeren vereist en noodzakelijk is en onze kinderen geen pijn doet. Ouders, er wordt tegen ons gelogen. Hoe weten we? Bewijs."

Auteur Candace Owens (@RealCandaceO) was nog directer: "Draag geen masker."

Maskerdebat op sociale media

Zoals met zoveel problemen, proberen velen op sociale media hun stem te laten horen over de kwestie van maskers. De vraag is of het een debat is of dat elke partij praatpunten aanhaalt.

"Elke plaats is een goede plek om standpunten, meningen en feiten te presenteren", legt Roger Entner, hoofdanalist bij Recon Analytics, uit.

"Iedereen heeft een mening, en sommigen hebben er zelfs twee", voegde Entner eraan toe. “We hebben een probleem als mensen alleen willen praten, maar niet luisteren. We hebben een groter probleem als mensen het ene zeggen en het andere doen. Door te luisteren leer je veel meer dan door te spreken.”

De termen "Tweede amendement", "Gun Control" en "SCOTUS" waren maandag de hele dag populair op sociale media nadat was aangekondigd dat het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten (SCOTUS) had ingestemd met een belangrijke wapenrechtenzaak .

In NY State Rifle & Pistol Assoc. v. Corlett, de rechters zullen overwegen in hoeverre het Tweede Amendement de rechten beschermt om wapens buitenshuis te dragen voor zelfverdediging.

Er waren meer dan 10,000 tweets met betrekking tot het Tweede Amendement, en gelijke aantallen voor wapenbeheersing. Een tweet van @SCOTUSblog had meer dan 2,500 likes en werd 883 keer geretweet.

Dit zal de eerste grote zaak zijn met betrekking tot wapenrechten die de hoogste rechtbank in het land in meer dan tien jaar zal behandelen. Het gaat in deze zaak om de mate waarin het Tweede Amendement de rechten van individuen beschermt om verborgen wapens buiten hun huis te dragen voor zelfverdediging. De zaak wordt waarschijnlijk dit najaar behandeld.

Weinig kwesties hebben Amerikanen zo verdeeld als het Tweede Amendement en roept op tot wapenbeheersing. Dat was maandag zeker te merken op de social media platforms. De beslissing van de rechtbank om de zaak te behandelen volgt op recente massale schietpartijen in Indiana, Georgia, Colorado en Californië, maar komt ook doordat de verkoop van vuurwapens is gestegen, met name aan mensen die voor het eerst op de markt zijn.

Meerdere staten laten wapenbezitters hun vuurwapens dragen wanneer ze uitgaan, maar verschillende staten, waaronder New York - evenals Californië, Delaware, Hawaii, Maryland, Massachusetts, New Jersey en Rhode Island - hebben beperkingen van kracht. Het Hooggerechtshof vernietigde in 2008 en 2010 het verbod op handvuurwapens in Washington, DC en Chicago, in een paar historische zaken die de wapenrechten opnieuw definieerden.

Meerdere nieuwszenders plaatsten snel op sociale media de beslissing van de rechtbank om de in New York gevestigde zaak te behandelen. Greg Stohr (@GregStohr), verslaggever van het Hooggerechtshof voor Bloomberg News, schreef: “BREAKING: het Hooggerechtshof zal een belangrijke nieuwe wapenzaak behandelen en beslissen of het Tweede Amendement buitenshuis van toepassing is. De rechtbank zal de wet van New York herzien die vereist dat mensen een speciale behoefte aan bescherming tonen om een ​​vergunning te krijgen om een ​​pistool te dragen.”

Reactie van aanhangers van wapenbeheersing

Veel aanhangers van wapenbeheersing hebben maandagmiddag hun ongenoegen geuit over het nieuws.

Activist Andrea Junker (@Strandjunker) was een van degenen die memes deelde om haar punt te maken.

"Het tweede amendement is gemaakt om tirannen te doden en kinderen te beschermen, maar in plaats daarvan lijkt het erop dat het kinderen vermoordt en tirannen beschermt... sheeezz," suggereerde @Alexandrawidit.

“Er is geen enkel kind dat wil sterven voor uw tweede amendementsrecht. Niet één”, schreef @mhdksafa.

Wapenbeheersingsactivist Fred Guttenberg (@fred_guttenberg), wiens 14-jarige dochter werd gedood bij de massale schietpartij op Stoneman Douglas High School, uitte maandag zijn frustratie door te schrijven: "Vanwege dit Hooggerechtshof is dit het moment dat ik gevreesd. De door Trump benoemde rechters hebben een staat van dienst en zullen de openbare veiligheid waarschijnlijk niet op de eerste plaats stellen. We moeten dit jaar de nationale wetgeving laten goedkeuren.”

Mark Brnovich (@GeneralBrnovich), procureur-generaal van Arizona, zag dit als een kwestie van de rechten van een staat en schreef: “Opkomen voor het Tweede Amendement is onze verantwoordelijkheid. Arizona is er trots op mede-leider te zijn van een coalitie van 23 staten die zegt dat onze rechten niet eindigen als we ons huis uitstappen.”

Slate-medewerker Mark Joseph Stern (@mjs_DC) gaf zijn mening over de kwestie: "Teruggaand op de Tweede Amendement-zaak die het Hooggerechtshof vandaag heeft toegekend, hebben de Democraten nu een duidelijke keuze tussen twee concrete opties: SCOTUS toestaan ​​staat en lokaal neer te halen beperkingen op verborgen openbare dragen te midden van eindeloze massale schietpartijen, of de rechtbank uitbreiden.”

Zulke heftige reacties zouden niet onverwacht moeten zijn.

"De twee problemen die de GOP ontwikkelde als wigkwesties om Amerikanen te verdelen en de comeback van de partij in de jaren zeventig te stimuleren, waren abortus en wapens", zegt Matthew J. Schmidt, PhD, universitair hoofddocent nationale veiligheid en politieke wetenschappen aan de Universiteit van New Haven. .

"De Republikeinen waren vóór Roe voorstander van het recht om te kiezen", suggereerde Schmidt. “Het is hetzelfde met wapenrechten. Sociale media versterken alleen maar de ideologische kloof die de partij moest creëren om aan de macht te blijven. Dit worden religieus-achtige kwesties omdat ze worden geframed als zaken van menselijke vrijheid, wat de extremen versterkt waartoe mensen bereid zijn te gaan.

"En aangezien sociale media een gevoel van gebrek aan consequenties geven, wordt gedrag nog extremer", voegde Schmidt eraan toe.

Aanhangers van het tweede amendement gewogen

Veel aanhangers van het Tweede Amendement waren maandag even vocaal. Dit omvatte de Republikeinse New Yorkse congreslid Elise Stefanik (@RepStefanik). Ze plaatste een reeks tweets ter ondersteuning van het Tweede Amendement.

Onafhankelijke filmmaker en politiek commentator Tim Pool (@Timcast) suggereerde: "Ik heb al het recht om wapens te dragen waar ik maar wil. het is de criminele staat en de politie die mij daarvan weerhouden”

De Republikeinse gouverneur Kristi Noem (@govkristinoem) schreef: “Vandaag stemde SCOTUS ermee in om een ​​belangrijke tweede wijzigingszaak te herzien waarin wordt gevraagd 'of de weigering van New York van aanvragen voor verborgen draagvergunningen voor zelfverdediging in strijd is met het Tweede Amendement?' Het antwoord is natuurlijk JA. Volgende vraag?"

De National Rifle Association (@NRA) was er ook snel bij om op sociale media te reageren: "Het is moeilijk te overschatten hoe belangrijk deze zaak is. De beslissing zal van invloed zijn op de wetten in veel staten die het dragen van een vuurwapen buitenshuis momenteel beperken.”

De snelle reactie van aanhangers van het Tweede Amendement is ook niet verrassend.

"Wapenbezitters zijn enkele van de meest fervente verdedigers van hun overtuigingen, en met een goede reden", legt Teresa Mull, redacteur van GunPowdermagazine.com uit.

"Om te beginnen is deze groep mensen gewend om voor zichzelf op te komen, aangezien het Tweede Amendement voortdurend wordt aangevallen", zei Mull. “Bovendien zijn de rechten die het Tweede Amendement beschermt – namelijk de verdediging van jezelf, eigendom en dierbaren – persoonlijk en hartstochtelijk. Het is van vitaal belang voor de grondwet en elke vrijheid die het garandeert dat wapenbezitters hun stem blijven laten horen, ondanks de vastberadenheid van socialemediagiganten en de reguliere media om de vrijheid van meningsuiting te 'annuleren'.

Een wigprobleem

Het tweede amendement / wapenbeheersing blijft een van die problemen die waarschijnlijk geen middenweg zullen vinden op sociale media.

"In veel opzichten is het wapendebat vergelijkbaar met het abortusdebat, in die zin dat de partijen het niet eens kunnen worden over de aard van de kwestie waarover wordt gedebatteerd", legt technologie-analist Rob Enderle van Enderle Group uit. “Wat de wapenkwestie betreft, beweert de ene kant dat het Tweede Amendement alomvattend is en absolute rechten biedt die vergelijkbaar zijn met vrijheid en vrijheid van meningsuiting over wapenbezit en -gebruik; de andere kant is begrijpelijkerwijs gek op doden door vuurwapens en behandelt ze als endemisch en dus alleen te behandelen door draconische maatregelen die gerechtvaardigd zijn door de eerdere sterfgevallen.”

De kwestie is er ook een die de kloof zou kunnen blijven vergroten als beide partijen zich ingraven op de sociale platforms.

“Geen van beide kanten van dit debat lijkt redelijk te willen zijn; links wil het bezit van bepaalde soorten wapens verbieden die zich ten onrechte richten op het gereedschap in plaats van op het slechte gedrag', zei Enderle.

"Rechts wil geen beperkingen op wapenbezit en lijkt meer geïnteresseerd in de winst van wapenfabrikanten dan in de veiligheid van burgers", merkte Enderle op. "Geen van beide posities is naar mijn mening redelijk of duurzaam."

Ik had hier nog nooit aan gedacht, maar er is één simpele reden waarom je Zoom-vermoeidheid zou kunnen ervaren. Het is gemakkelijk over het hoofd te zien, hoewel het je recht in het gezicht staart.

Bij elk Zoom-gesprek is het fysiek onmogelijk om iemand in de ogen te kijken. Wacht even terwijl ik dit uitleg, want het is een beetje raar. Op de meeste laptops of zelfs een desktopcomputer met een externe webcam, als je naar de camera zelf kijkt, presenteer je een beeld van jezelf dat oogcontact laat zien, maar je ziet niet de ogen van de andere persoon. Kijk ze in de ogen (dat wil zeggen, naar het scherm zelf), en ze zullen het niet zien jouw oogcontact. Je kunt op geen enkele manier winnen.

(Je kunt het nu meteen proberen. Kijk naar je laptop of externe webcam en dan naar het midden van het scherm. Je zult merken dat je hoofd een beetje kantelt.)

Het is subtiel, want we hebben het hier over slechts een centimeter (of minder). Hoe groter het laptopscherm, hoe minder oogcontact je hebt.

Volgens wetenschapsjournalist en boekauteur Daniel Goleman (beter bekend als de persoon die de term populair heeft gemaakt) emotionele intelligentie), kunnen we mensen niet in de ogen kijken op Zoom. Hij noemde dit onlangs tijdens een podcastaflevering. Daarvoor hebben we een camera nodig in het midden van het scherm of net boven het midden, maar dat is met moderne technologie (nog) niet mogelijk. Hij legde uit hoe oogcontact een belangrijk onderdeel is van sociale connectie, misschien wel het belangrijkste van allemaal.

Dus waarom veroorzaakt het vermoeidheid?

Voor degenen onder ons die de hele dag Zoom bellen, vermenigvuldigt en verergert het het idee dat we niet meer samen zijn. Doe een paar weken zo'n vijf of zes Zoom-gesprekken per dag, zonder goed oogcontact, en er gebeurt iets in onze psyche. We voelen ons niet zo verbonden. We denken niet dat iemand echt oplet, ook al zien we ze naar ons staren. Het is een non-verbaal scenario. We pikken het gebrek aan direct oogcontact op, zelfs als we het ons niet helemaal realiseren, en ook al is het maar een centimeter.

"Je kijkt naar de camera of je kijkt naar het gezicht", zegt Goleman. "De hersenen krijgen niet de signalen die je in het echte leven oppikt."

Goleman zegt dat e-mailen en sms'en nog erger is dan Zoom-oproepen in termen van onze emotionele band. Toch treedt vermoeidheid op als we uren en uren aan videogesprekken zitten zonder de sociale connectie waar mensen naar hunkeren.

We zijn moe omdat de focus alleen op het uitwisselen van informatie ligt en we niet de cognitieve rust krijgen die optreedt wanneer we persoonlijk chatten.

Zonder direct oogcontact, zegt Goleman, missen we alle voordelen van menselijke communicatie. We zien, horen of voelen de nuance niet, en dat betekent dat onze hersenen overuren moeten maken. Dus, hoe lossen we dit probleem op?

Een oplossing is om het gewoon te herkennen. Begin met het waarom. We worden moe omdat we geen oogcontact maken, maar ook omdat we alle emotionele connecties missen. We brengen gegevens over van de ene videostream naar de andere. Niets is echt. Dat betekent dat we veel vaker moeten pauzeren. We moeten letterlijk stoppen en "de rozen ruiken". Neem meer pauzes en zoek een echt persoon.

Het andere probleem is dat het nooit zal veranderen. Zolang we naar een scherm kijken, zullen we niet dezelfde verbinding ervaren. Dat betekent dat we moeten stoppen met te veel te vertrouwen op videochats wanneer we op afstand werken. Op kantoor bezoeken, zelfs een keer per week, zal helpen.

Ik ben ook begonnen met het gebruik van een groothoekwebcam. Het helpt omdat de mensen aan de andere kant van de chat meer context kunnen zien. Ik krijg nog steeds opmerkingen over mijn gitaar die naast me zit en waarom ik een lange tafel vol boeken heb. (Het is omdat ik schrijf er een.)

Gebrek aan oogcontact tijdens videochats is een simpele reden waarom vermoeidheid begint. Het is echter niet de enige reden. In ieder geval in staat zijn om te identificeren wat er gebeurt, is een stap in de goede richting.

Op zaterdagmiddag werd president Joe Biden de eerste leider van de Verenigde Staten die het “Armeense bloedbad” officieel erkende als een genocide. De systematische massamoord en etnische zuivering van meer dan een miljoen etnische Armeniërs begon op deze dag 106 jaar geleden tijdens de Eerste Wereldoorlog onder leiding van het Ottomaanse Rijk en zijn regerende partij, het Comité voor Eenheid en Vooruitgang (CUP).

Geen enkele Turkse regering heeft de gepleegde misdaad erkend, en alle grote politieke partijen in Turkije verwachten dat de Democratische Volkspartij steun zal blijven geven aan de ontkenning van de Armeense genocide. In de afgelopen 100 jaar hebben Ottomaanse en Turkse leiders betoogd dat de massale deportatie van de Armeense bevolking werd gerechtvaardigd door bezorgdheid over de nationale veiligheid.

In een verklaring die het begin van het bloedbad markeert, waarin Biden schreef: "Elk jaar op deze dag gedenken we de levens van al degenen die stierven in de Armeense genocide in het Ottomaanse tijdperk en verbinden we ons opnieuw om te voorkomen dat een dergelijke gruweldaad zich opnieuw voordoet. .

“Laten we vandaag, terwijl we rouwen om wat verloren was, ook onze ogen richten op de toekomst – op de wereld die we voor onze kinderen willen bouwen. Een wereld die niet bevlekt is door het dagelijkse kwaad van onverdraagzaamheid en onverdraagzaamheid, waar mensenrechten worden gerespecteerd en waar alle mensen in staat zijn hun leven in waardigheid en veiligheid voort te zetten”, voegde Biden eraan toe. “Laten we onze gedeelde vastberadenheid hernieuwen om toekomstige wreedheden waar ook ter wereld te voorkomen. En laten we genezing en verzoening nastreven voor alle mensen van de wereld.”

Talloze nieuwsorganisaties hebben al op sociale media links geplaatst naar inleidingen en achtergronden om de genocide beter te begrijpen.

Wetgevers reageren

Een aantal Amerikaanse wetgevers ging ook naar sociale media om zich uit te spreken over Bidens erkenning van het Armeense bloedbad. Onder hen was Rep. Alexandria Ocasio-Cortez (DN.Y.) (@AOC) die postte: "De waarheid vertellen en volledige erkenning van onrecht kan een van de belangrijkste stappen zijn op weg naar genezing. Het erkennen van de Armeense genocide is al lang geleden, en ik hoop dat deze dag een zekere mate van vrede zal brengen aan getroffen families en gemeenschappen terwijl we samen verder gaan.”

Senator Bernie Sanders (I-Vermont) (@SenSanders) prees ook de erkenning van Biden: “Erkenning van de Armeense genocide had al lang moeten plaatsvinden, en ik juich president Biden toe voor deze aankondiging. Het is belangrijk voor ons allemaal om eerlijk naar de geschiedenis te kijken om ervoor te zorgen dat dergelijke gruweldaden nooit meer gebeuren.”

Rep. Rashida Tlaib (D-Mich.), (@RashidaTlaib) plaatste: "In het #13-district spreken we altijd de waarheid. Het is 106 jaar geleden dat 1.5 miljoen levens verloren gingen door de #Armeense Genocide. We moeten deze tragische geschiedenis niet vergeten en de waarheid boven alles blijven waarderen.”

Het lijkt erop dat dit een bepalend moment kan zijn dat moeten breng Amerikaanse wetgevers van beide kanten van het gangpad samen.

"De regering-Biden doet het slimme en verstandige om een ​​duidelijk historisch onrecht te erkennen", zei Harry Kazianis, senior directeur van het Centre for the National Interest. “President Biden zou veel lof moeten krijgen van alle partijen en kanten van het politieke spectrum, aangezien deze stap al lang had moeten plaatsvinden.”

Historische context

Hoewel we graag zouden denken dat zo'n moment er een zou zijn zonder controverse, is het echter onwaarschijnlijk dat dit het geval is. Sommige stemmen op sociale media suggereerden al snel dat de gebeurtenis plaatsvond tijdens het Ottomaanse rijk, dat aan het einde van de Eerste Wereldoorlog werd afgeschaft. Daarom zou het beschuldigen van het moderne Turkije hetzelfde zijn als het beschuldigen van het moderne Italië van wat er in het Romeinse rijk is gebeurd, was een van de veelvoorkomende argumenten die niet alleen vandaag de dag werden aangevoerd, maar de laatste jaren in toenemende mate door sommigen in de Turkse gemeenschap.

@OzlemFinnegan was een van degenen die zo'n harde lijn naar de feiten namen en schreef: "Interessante uitleg; zij zeiden dat, en anderen zeiden dit..Turkse Republiek werd opgericht in 1922. Waarom moet het dit accepteren en aanpakken? We zijn geen Ottomanen, we zijn de Turken van Atatürk.”

Anderen suggereerden ook dat het de Armeniërs waren die de problemen begonnen, en de Ottomanen reageerden alleen op een mogelijke opstand, een refrein dat al meer dan 100 jaar door Turkse leiders wordt herhaald.

@Hayrani reageerde op @RashidaTlaib en schreef: "Leer dan eerst de waarheid, niet de verdraaiingen van feiten en cijfers en de honderdduizenden moslims die door de Armeense bendes zijn verminkt. Ga naar Amerikaanse archieven in DC en Boston. Bekeert u voor de kant van lasteraars!”

Toekomstige erkenningen

Zoals te verwachten was, waren er enkelen die suggereerden dat andere gebeurtenissen uit de geschiedenis – recent en verleden – ook zo’n erkenning zouden moeten krijgen van onze nationale leiders. Dit argument werd zowel aangevoerd als afleiding van de benarde situatie van de Armeniërs, maar ook om Amerika's eigen misdaden uit het verleden aan de kaak te stellen.

"Volgens mij zitten Amerikanen niet op de loer voor enige genocide op indianen vóór de revolutie (1776), omdat we toen Britten waren en toen op magische wijze in Amerikanen veranderden", schreef @RiffSkjerven.

"Is het niet tijd om de bombardementen op Nagasaki en Hiroshima te erkennen als een genocide?", dacht @mouhab na.

@ay_askar was een van degenen die de erkenning van Biden in twijfel trok en schreef: "We zijn ons allemaal goed bewust van de leeftijd en geheugenproblemen van de huidige Amerikaanse president @POTUS. Maar zijn verklaring over nep '#armeense genocide', maakt dat ik hem er echt aan wil herinneren dat als hij op zoek is naar #genocide, hij waarschijnlijk zijn eigen voorouders moet bekijken”

Het zou niet moeten verbazen dat sommige mensen zouden proberen de gebeurtenis – zo niet de herkenning – te bestempelen als niet meer dan "nepnieuws", maar het feit dat het nu wordt erkend, zou de aandacht kunnen veranderen en hoe de tragedie wordt behandeld in de media en zelfs aangesproken op sociale media.

“Erkenning van de Armeense genocide is een eeuw op zich wachten,” zei Matthew J. Schmidt, PhD, universitair hoofddocent nationale veiligheid en politieke wetenschappen aan de Universiteit van New Haven.

"Amerika's afhankelijkheid van Turkije tijdens de Koude Oorlog betekende dat geen enkele president bereid was het risico te lopen zo'n belangrijke bondgenoot te verliezen", voegde Schmidt eraan toe. “Maar de erkenning van president Biden erkent eindelijk de waarheid. En daarmee brengt hij ook China op de hoogte en andere staten die erop hebben gerekend dat de VS de andere kant opkijken voor voorbijgaande belangen. Dat gaat nu niet gebeuren."